कविता - 'आगमन'

रेगिस्तानका डोबहरू आँसु र पसिनाले पुर्दै
नयनभरि सुन्दर स्वप्नहरू सझाऊदै
अरबियन मह सागरको आकाश गंगा हुदै
आधुनिक बायुयानको सहरामा
म पुगेथ्यें
मेरो स्वर्गीय मातृभूमि l

त्यो एक पल
हो त्यो एक पल
जब पाइला टेकें मेरो माटोमा
छताछुल्ल पोखिए मेरा खुशीहरु
कयै बर्षदेखी मेरो नयनभित्र
सायद रारा अनि फेवा बनेर बसेको थियो l

सत्य यही हो
हो सत्य यही हो
बिर्सिएछु रेगिस्तानका दुख पीडाहरु
बिर्सिएछु पैसामा लिलाम बनेका दिनहरु
बिर्सिएछु एक दृश्य देशको लागि तड्पिएका ती पलहरु l

विडम्बना !
देशमा अभाबहरुको लाम थियो
फोहोरी राजनीतिज्ञको चलपल थियो
जताततै भ्रष्टाचार थियो
धुलो धुवाँ र अन्धाकार थियो
किनकी त्यहाँ बेरोजगार थियो
महंगी थियो गरिबी थियो l

हो यस्तै अभाबहरुको लाम थियो
तर फेरी त्यहाँ मन थियो
किनकी त्यो मेरो देश थियो र छ पनि l

अचेल ,
मरुभूमिको देशबाट सोच्दै छु
देशभक्ति शब्दहारमा किन सिमित छ ?
किन पराजित सधै अभाबहरुसंग ?
किन जितिन्न पैसासंग ?
हो
हो आज यस्तै सोचहरुको मथिंगल बोकी
फेरी आएँ
हो म फेरी आएँ
लामो समयको अन्तरालपछि
जीवन भोगाइका शब्दहार लिएर
सामाजिक संजालका भित्ताहरुमा
हो म फेरी आएँ l

'ईति'

नुवाकोट,देउराली
हाल : अबुधाबी,यु.ए.इ ,