बिन्ती मलाई नरोज
झरेको फुल हुँ म नटिप्नु मलाई
सुग्न्धित बास्ना हराइसकेछु
औशीको रात हु म नपछ्याउ मलाई
उज्यालोमा रम्न भुलिसकेछु
लक्ष्यहिन यात्री हु म नरोज मलाई
जिन्दगीको दोबाटोमा अल्झिसकेछु
शिशिरेको तुसारो हु म बिन्ती नरोज मलाई
चोट र पिडा सँग रम्न बाध्य छु
सल्लाको रुख हु म भुलेर पनि नटोक्नु मलाई
बर पिपलको कल्पना अरु कसैले खोसिसकेको छ
मायाको खानी हु म तर नगर माया मलाई
त्यही मायाले मेरो मुटु छिया छिया पारेको छ
बिकाश (घायल)
Posted by Bikash Shah (Ghayal)
on 10:13 PM.
Filed under